اتش دل.....................................

من خورشیدم
آن آتش فزون
با شعله ای چو خون
بالاتر از جنون
می سوزم از درون
می نازم از برون
بی سحر و بی فسون
تا هر زمان تو را بیاموزم
سبز شدن سبز ماندن
گفتی شمع سوخت تا به جمعی روشنی بخشد�
تو ! مرا قیاس می كنی با شمع ؟
من خورشیدم
درونم عجب آتشی است
كه تا فرسنگها زبانه می كشد
آتش عشق
نثار تو .
و حتی در شب هم
از آ ن سوی زمین گرمیم را به تو نثار می كنم
آن زمان هم من می سوزم
آیا میدانی ؟ می بینی ؟
شاید نه !چشمهایت را بسته ای
در خواب نازی شاید �در فكر ماه .
او را ستایش می كنی؟
درونش را ببین .
من خورشیدم من .
آن آتش فزون
با شعله ای چو خون
بالاتر از جنون
می سوزم از درون
می نازم از برون
بی سحر و بی فسون
در آسمان كنون ،
باور كن مرا
باور كن مرا

سه شنبه 22 شهریور 1390 - 1:37:27 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نمایش سایر مطالب قبلی

آمار وبلاگ

80351 بازدید

22 بازدید امروز

5 بازدید دیروز

53 بازدید یک هفته گذشته