حرف دل

خداوندا چگونه زیستن را به من بیاموز

چگونه مردن را خود خواهم آموخت

وچگونه از دست دادن را دیگران به من می آموزند

اگر دریای دل آبی‌ست...
                        تویی فانوس زیبایش..
اگر آینه یك دنیاست..
                  تویی معنای دنیایش

   تو یعنی دسته‌ای گل را....
                    ز آن سوی افق چیدن

                           تو یعنی پاكی باران....
                                                  تو یعنی لذت دیدن...
    تو یعنی یك شقایق را ...
        به یك پروانه بخشیدن...
  تو یعنی از سحر تا شب به زیبایی درخشیدن..

          تو یعنی یك كبوتر را
                   ز تنهایی رها كردن...
                        خدای آسمان‌ها را... به آرامی صدا كردن...

         تو یعنی مثل نیلوفر همیشه مهربان بودن..
               تو یعنی باغی از مریم...
                              تو یعنی كهكشان بودن....

     تو یعنی چتری از احساس برای قلب بارانی
                 تو یعنی پیك آزادی....
                                  برای روح زندانی...

          تو یعنی در زمستان‌ها... به فكر پونه افتادن.
                     تو یعنی روح باران را...متین و ساده بوسیدن...
               و یا در پاسخ یك لطف... به روی غنچه خندیدن...

             اگرچه دوری از اینجا...تو یعنی اوج زیبایی...
            كنارم هستی و هر شب ... به خوابم باز می‌آیی...